කෙටිකතාව - තිත්ත අැත්ත

තිත්ත ඇත්ත

“සත්‍යය හිරු හා සමානයි. ශේකර් තමාටම කියාගත්තේය. ඇසපිය නොහෙලා, ඇස් කුඩා නොකර  කිසිම කෙනෙකුට ඒ දෙස කෙලින් බැලිය නොහැකිය. උදේ සිට රෑවනතුරු මිනිස්සු කරන්නෙ බොරුව රජකරවීම. මානව සබඳතා ගොඩනගාගෙන තියෙන්නෙ සත්‍යය වසන්කරල. හැමෝම  කරන්නෙ සත්‍යයට පිටුපෑම. කවුරුවත් එය ගැටලුවක් කරගෙන නැහැ. කිසිමකෙනෙක් ඒගැන කම්පාවෙන්නෙ නැහැ.

අවුරුද්දෙ එක දවසක් හරි ඇත්ත පමණක් කතාකිරීමටත් එයින්  ලැබෙන ප්‍රතිඵලය අත්හදා බැලීමටත් ඔහු තීරනය කළේය. ඇත්ත කතාකිරීම හොඳ දෙයක්. මොන ප්‍රතිඵලය ලැබුනත්  එදාට ඇත්ත විතරක් කතාකළයුතුයි.  එහෙම නැත්නම් ජීවත්වීමේ තේරුමක් නෑ.  තමාගෙ අදහස ගැන කිසිම කෙනෙකුට හෙලිනොකළ ඔහු එය රහසක් ලෙස තබා ගත්තේය.

ඇත්ත කීමේ පලමු අත්හදා බැලීම සිඋුවූයේ බිරිඳ උදෑසන ආහාරය ඔහුට පිළිගන්වන විටදීය. ඇය හදාතිබූ පැණිවළලු  ගැන ඔහු වැඩි කැමැත්තක් නොපෙන්වීය. ඇය නිතරම සිතුවේ ඇය රසටම හදන කෑම වර්ගය පැණිවළලු කියාය.

““ඇයි ඒක රස නැද්ද?” ඇය ඇසුවාය. ඇයගේ හිත රිදවීමට ඇති අකැමැත්ත නිසා වෙනදානම් ඔහු කරනුයේ අද මගේ බඩ පිරිල ඒකයි කෑවෙ නැත්තෙ යනුවෙන් පැවසීමය. එහෙත් අද ඔහු  සත්‍යයම කතාකිරීමට තීරණය කර ඇත.

“කිසිම රහක් නෑ. ගිලින්නත් අමාරුයි.” ඔහු ඇගේ මුහුණටම පැවසීය. ඇගේ මුහුණ මැලවෙනු ඔහු දිටීය.  කරන්න දෙයක් නෑ. ඇත්ත තිත්තයි. හරියට ඉර වගේ. කෙලින් මුහුණ දෙන්න බෑ. ඔහු තමාටම කියාගත්තේය.

ඔහුගේ ඊලඟ අත්හදාබැලීම සිඋුවූයේ  ගුරු විවේකාගාරය තුලදීය. 

“අහවලාගෙ මරණය ආරංචි වුනාද? මිනිහට වෙච්ච දේ ගැන දුක නැද්ද. ” ගුරුවරයෙකු පැවසීය.

“නෑ”ශේකර් ගේ පිළිතුර විය. 

“මිනිහ හරිම හොඳ කෙනෙක්” අනෙකා නැවත පැවසීය.

“මට එහෙම හිතෙන්නෙ නැ. මට හිතෙන්නෙ මිනිහ හරිම තුච්ජ ආත්මාර්ථකාමී මහ තිරිසන් මිනිහෙක් කියල.” ඔහු තිත්ත ඇත්ත ප්‍රකාශ කළේය.

‘’ගෙදර  යන්න පෙර මා හමුවන්න.’  පාසලේ අවසාන කාල පරිච්ජේදයේදී ඔහු භුගෝල විද්‍යාව විශය උගන්වමින් සිටියදී ලොකුමහත්තයාගෙන් ලැබුනු පණිවිඩයේ එසේ සඳහන් විය.

සමහර විට මේ  එපාකරපු උත්තර පත්‍ර ගැන කතාකරන්න වෙන්නැති.  ’මෙලෝ මිනිහෙකුට කියවන්න අමාරු, කොල්ලො කුරුටු ගී ලියනවවගේ                           කුරුටුගාපු අකුරෙන් ලියූපු උත්තර පත්‍ර සීයක්’ …… ශේකර් තමාටම කියාගත්තේය.  උත්තර පත්‍ර බැලීම පිළිබඳච ඔහු සති ගනනක් තිස්සේ කල්පනා කළේය. එය මතක්වන එකත් ඔහුගේ හිතට මහා වදයක් විය. හිසට  ඉහලින් කඩුවක් එල්ලා තිබෙන්නාක් මෙනි.  එය කොයිවෙලාවක හිසමතට වැටේදැයි යනබිය මෙන්ම බියක් උත්තරපත්‍ර සම්බන්ධවද ඔහුට ඇත.

සීනුව නාදවුයෙන් ලමුන් පන්තිකාමරයෙන් එලියට පැන්නේය. තම කබායේ බොත්තම් පියවාගැනීම සඳහා ශේකර් ලොකුමහත්තයාගේ කාර්යාලය ඉදිරිපිට ටික වේලාවක් රැඳුනි.  නිසිලෙස කබාය ඇඳගෙන සිටීම ලොකුමහත්තයා හැමදෙනාගෙන්ම අපේක්‍ෂා කරයි. එසේ නොගියහොත් ඔහුගේ උදහසට ලක්වී බැණුම් ඇසීමට සිඋුවේ. 

“සුභ සැන්දෑවක් වේවා සර්.”  අචාරශීලිව කියමින් ශේකර් ලොකුමහත්තයාගේ කාර්යාලයට ඇතුලුවිය.

“අද හවස මොනවහරි වැදගත් වැඩක් යොදාගෙන තියෙනවද? ” ඔහුදෙස බොහොම ලෙන්ගතුකමින් බැලූ ලොකුමහත්තයා ඇසීය.

“මම ගෙදරින් එනකොට බබාලට පොරොන්උු උනා අද හවස ඔවුන් එක්ක එලියට යනව කියල. ”

“ආ. ළමයින්ව වෙන දවසක අරගෙන යන්න පුලුවන්. දැන් මා එක්ක යමු. ”

“හොඳයි සර්. මොකක්හරි වැදගත් දෙයක් තියෙනවද?” ඔහු හෙමින් ඇසීය.

“ඔවු”  සිනහමුසු මුහුණින් ලොකුමහත්තයා පැවසීය.

“මට   සංගීතය හොඳට බැරිබව  ශේකර් දන්නෙ නැතුව ඇති. ”

“ඔව් සර්........”

“මම හොරෙන්ම සංගීතය ඉගෙනගන්නව, ප්‍රගුණ කරනව. මගේ ගායනයට අද හවස ඔබ සවන්දෙන්න ඕන කියල මම බලාපොරොත්තු වෙනව. තබ්ලාවාදකයෙකුටත් වයලීන් මාස්ටර් කෙනෙකුටත් මම අද එන්න කිව්ව. පළවෙනිවතාවට මම මගේ හැකියාව ප්‍රසිද්ධියේ පෙන්නන්නෙ.  මගේ සංගීත හැකියාව පිළිබඳව ඔබට හිතෙන දේ, ඔබේ  හිතට එකඟ අදහස් දැනගන්න අවශ්‍යයි.  ඔබේ අදහස් හුඟක් වටිනවා. ”

සංගීත රසාස්වාදය පිළිබඳ ශේකර්ගේ දැනුම ඉතා ඉහලය. එය ප්‍රදේශයේ සියලු දෙනාම දන්නා කරුණකි. සංගීත රසාස්වාදය පිලිබඳව නගරයේ සිටින හොඳම විචාරකයන්ගෙන් එක් අයෙකි ශේකර්.  තමාගේ සංගීතය පිළිබඳ දැනුම සහ ඇල්ම මෙවැනි අත්දැකීමක් සඳහා යොදාගැනීමට සිඋුවේ යැයි ශේකර් සිහිනෙකින්වත් නොසිතුවේය.

“මගේ ආරාධනය ගැන ඔබට පුදුම ඇති. එහෙම නේද” ලොකුමහත්තයා ඇසීය.

“මම මෙච්චර දවසක් ගෙදර දොරවහගෙන තමයි ඉගෙනගන්න උත්සාහකළේ.”

ඔවුන් ලොකුමහත්තයාගේ නිවස ගෙදර බලා ගමන්ගත්තේය.

“දෙවියො මට දරුවන් ලබා නොඋුන්නට, මගේ පාලුව කාන්සිය මකාගන්න මට සහනයක්ලෙස සංගීතදැනුම දෙන එක  වලක්වන්න නම් එපා.”    ගමන අතරතුරදී ලොකුමහත්තයා ඉතාමත්  කණගාටුවෙන් පැවසීය. සියලු දේ පිළිබඳව පසුතැවිල්ලෙන් මෙන් ඔහු තොරතෝංචියක් නොමැතිව සංගීතය පිළිබඳ කතාකළේය. 

සංගීතය ඉගෙනීම ආරම්භකල හැටි, ගුරුවරයා ආරම්භයේදී ඔහුට සමච්චල් කරමින් සිනාසුනහැටි, පසුව ඉගෙනීමට අවස්ථාවක් ලබාදුන් හැටි ආදී සියල්ල ඔහු එකදිගට කියාගෙන ගියේය. සංගීතය නිසා ජීවිතයේ පැතු බලාපොරොත්තු අමතක කළ අයුරු ඔහු දිගටම විස්තර කළේය. ශේකර්ට මේ සියල්ල කන්දොස්කිරියාවක්විය. 

නිවසේදී ශේකර්ව ඉතාමත් ගෞරවයෙන් පිළිගත්තේය.  ශේකර්ව සතුටුකර ඔහුගේ හිත දිනාගැනීමට ලොකුමහත්තයා වෙහෙසුනේය. රතු පැහැති සේද පලසක් මත ශේකර්ව වාඩිකරවීය. ඔහු ඉදිරියේ රසකැවිලි පිඟානක් තබා තම බෑනාට සලකන්නාක්මෙන් ආදරයෙන් සැලකුවේය.

 “ඔබ නිදහස් මනසකින් යුතුව සතුටින් සංගීතයට සවන් දෙන්න ඕන. ” ලොකුමහත්තයා වැඩිදුරටත් පැවසීය.

“උත්තර පත්‍රබලන එක ගැන කරදරවෙන්න එපා.  මම ඒකට සතියක් දෙන්නම්. ”ඔහු වැඩි ශබ්දයක් නැතිව පැවසීය.

“මට දවස් දහයක් දෙන්න සර් ”ශේකර් ආයාචනය කළේය.

“හරි හරි දුන්න කියල හිතාගන්න. ”  ලොකුමහත්තයා කාරුණිකව පැවසිය. දවසට උත්තරපත්‍ර දහය ගානෙ බලල ඒ කරදරය ඉවරයක් කරනව. හිතට ලොකු සහනයක් දැනුන ශේකර්ට සිතුනි.

ලොකුමහත්තයා හඳුන්කුරු කිහිපයක් දැල්වීය.

 “මේ වැඩේ නියම ක්‍රමයට ශාස්ත්‍රානුකුලව කරන්න ඕන. මෙතන හොඳ වාතාවරණයක්  තියෙන්න ඕන. ” ඔහු පැවසීය. 

තබ්ලාකරු සහ වයලීන වාදකයා බුරුම පලසමත වාඩිවී ලොකුමහත්තයා සූදානම්වනතුරු  බොහෝ වේලාවක සිට බලාහිඳියි.

ලොකු ප්‍රසංගයක් කරන ප්‍රවීන සංගීතවේදියකුසේ, ලොකුමහත්තයා තබ්ලාකරු සහ වයලීන වාදකයා මැදින් වාඩිවිය. ඔහු උගුරෙ රැල්බුරුල් ඇරියේය.  හොඳ රාගයක් ඇල්ලීය. “මම හොඳට ගායනය කරනවද?”

 ඔහු මදකට ගැයීම නවතා ඇසීය. එය නොඇසුනාක්මෙන් ශේකර්  බලාසිටියේය. ප්‍රවීණ සංගීතවේදී ත්‍යාගරාජාගේ ගීයක් සම්පූර්ණයෙන්ම ගැයූ ලොකුමහත්තයා තවත් ගීත කිහිපයක්ම  ගැයුවේය. ලොකුමහත්තයා ගයන හැමවිටම ශේකර්ගේ ඔලුව කැරකෙන්නාක් මෙන් විය. ඔහුගේ හිතට විවිධ අදහස් ගලාඑන්නට විය.

මේ යකා හරියට ගෙම්බො රැළක් කෑගහනව වගෙයිනෙ. සමහරවෙලවට මීහරකෙක් තප්පුලනව වගේ.  දැන්නම්  හරියට මහා හුළඟට එහාට මෙහාට වැනෙන ජනේලයක් ක්‍රීස් ක්‍රීස් ගානව වගේමයි. 

මෙතෙක් වේලාවක් දැවෙමින් තිබූ හඳුන්කුරු නිවීයන්නට ආසන්නවිය.  කන්බෙරය දෙදරවමින් පැය ගනනක් තිස්සේ ආ ලොකුමහත්තයාගේ හඬනිසා ශේකර්ගේ ඔලුව කැරකෙන්නට විය. ඔහුගේ ඔලුව තෝන්තුවී ඇත.  ලොකුමහත්තයා නැවතීමක් නැත. අශ්වයෙකුසේ වේගයෙන් යයි.

ලොකුමහත්තයා ගායනයට විරාමයක් තැබීය.

“මම දිගටම ගයන්නද? ”

“අනේ එපා සර්. මෙහෙම ගියොත්........... ”ශේකර් පිළිතුරු දුන්නේය.

ලොකුමහත්තයා ගල්ගැසුනාක් මෙන් තුශ්නිම්භූතව බලාසිටී. ඔහුගේ හිසෙන් දහඩිය බේරෙයි.  ශේකර්ට  ලොකුමහත්තයා ගැන පුදුම අනුකම්පාවක් ඇතිවිය.  එහෙත් තමාට කළහැකිදෙයක් නැතිබව ශේකර්  දනියි.  උසාවියේ තීන්දුවක්දෙන විනිසුරුවෙකුටවත් තීන්දුවක් දීමේදී මෙතරම් අපහසුතාවයක් වේදනාවක් ඇතිනොවනු ඇත. ලොකුමහත්තයාගේ බිරිඳ කුස්සියේ සිට විචිකිච්චාවෙන් මෙන්  එබීබලනු  ශේකර් උුටුවේය.  තබ්ලාකරු සහ වයලීන් වාදකයා මෙතෙක් දරාගෙනසිටි සියලුම අපහසුතාවයන් දිග සුසුමක් යවා සැහැල්ලුකරගත්හ.

“දැන් ඔබේ අදහස කියන්න. ” කණ්ණඩි කුට්ටම ගලවා ඇහිබැමි හකුලා නලල රැලිගැන්වූ  ලොකුමහත්තයා කීවේය.

“මම හෙට උත්තරයක් දෙන්නද සර්.” ශේකර් අදිමදි කරමින් ඇසීය.

“බැහැ. මට ඔබේ අදහස දැන්ම අවශ්‍යයි. හිතට එකඟව ඇත්ත කියන්න. ”

“කොහොමද හොඳද? ”

“නෑ සර්”  ශේකර්ගේ මුවින් පැන්නේය.

 “මම දිගටම  සංගීතය ඉගනගන්න එකේ තේරුමක් තියෙනවද? ”

“ඇත්තෙන්ම තේරුමක් නැති වැඩක් සර්.” කටහඬ වෙවුලමින් ශේකර් පැවසීය.

එයට වඩා කාරුණිකව හිත නොරිදෙන සේ එය පැවසීමට  නොහැකි වීම ගැන ශේකර් කණගාටුවිය.

ඇත්ත කියන්නත් ඇත්තට මුහුණ දෙන්නත්  ලොකු ශක්තියක් දිරියක් අවශ්‍යයි. ශේකර් තමාටම කියාගත්තේය. ගෙදර එන අතරතුරදී සිදුවූ දෙය ගැන ඔහු කණගාටුවිය. තමන්ගේ රාජකාරි වැඩ මින්පසු එතරම් පහසු නොවනු ඇතිබව ඔහුට හැඟුනි.  පඩි වැඩිවීම්, තනතුරෙහි ස්ථිරකිරීම් ආදී ගැටලු ගොඩකට මේ වනවිටත් ඔහු මැදිවී සිටියි.  මේ සියලු කාරණා ඉටුවනුයේ ලොකුමහත්තයාගේ  කරුණාව සහ හොඳහිත මත පමණි.  හැම අතින්ම ඔහුට පසු තැවීම් ඇතිවන්නට විය.

මොනව වුනත් කමක් නැහැ. ඕනෑම දේකට මුහුණදෙනව. ඔහුට පැරණි කතාවක් මතක්විය. ඇත්ත කියන්න ගිහින් හරිශ්චන්ද්‍ර රජතුමාටත් සිහසුනයි, බිරිඳයි, දරුවොයි අහිමිවුනේ නැද්ද?

ගෙදරට ආවිට බිරිඳ මුහුණ බුම්මාගෙන ඔහුව පිළිගත්තාය. උදෑසනම, ඇගේ කෑම රසනැතිබව කී නිසා ඇය තවමත් අමනාපයෙන් සිටිනබව ඔහුට තේරුනි. ඇත්ත කියන්න ගිහින් අදම දෙපාරක් අවාසිවුනා. ඔහු තමාටම කියාගත්තේය. මේ විදියට සතියක් ඇත්ත කිව්වොත් මට කිසිම යාලුවෙක් ඉතුරුවෙන එකක් නෑ.

පසුදින පාසලේදී ඔහුගේ පන්තියට ලොකුමහත්තයාගෙන් පණිවිඩයක් ලැබුණි. ඔහු බයෙන් බයෙන් කාර්යාලයට ගියේය.

“ඔබේ අදහස් හරියට ප්‍රයෝජනවත් වුනා. මම සංගීත මාස්ටර්ට මින්පස්සෙ එන්න එපා කිව්ව. මගෙ සංගීත හැකියාව පිළිබඳව කවුරුවත් මට ඇත්ත කීවෙ නැහැ.  මගේ මේ වයසට මොන සංගීතද? ඔබට ස්තුතියි. ආ ඒක නොවෙයි.  අර උත්තර පත්‍ර බලන වැඩේ මොකක්ද තත්වය දැන්?”

“සර් මට දවස් දහයක් දුන්නනෙ උත්තර පත්‍ර බලන්න. ”

“ඕහ්. මම ඒ ගැන නැවත සලකලබැලුව. හෙටම ඒව ලැබෙන්න සලස්වන්න.”

උත්තර පත්‍ර සීයක් දවසකින්. ඒ කියන්නෙ මුලුරෑම නිදිමරන්න වෙනඑක.

“මට දවස් දෙකතුනක් දෙන්න සර්. ”

“බැහැ. හෙට උදේම මට ඒව අවශ්‍යයි. මතක තියාගන්න හැම උත්තරපත්‍රයක්ම හොඳට කියවල ලකුනු දාන්න. ”

“හොඳයි සර්.” ශේකර් පැවසීය.

ඇත්ත කථාකිරීමෙන් ලැබෙන සතුට සහ ආත්මතෘප්තිය සැලකූවිට, රෑ නිදිමරාගෙන උත්තර පත්‍ර සීයක් බැලීම සුළුදෙයක් බව ශේකර්ට හැඟුණි.

 

ඉන්දියානු ලේඛක ආර්. කේ. නාරායන් ගේ “Absolute Truth ” කෙටිකථාවේ පරිවර්ථනයකි.

පරිවර්ථනයඃ  ආචාර්ය ජගත් රූපසිංහ, ටොරොන්ටෝ, කැනඩාව.