ආවරණය

හදිසියෙම මහ වැස්ස කඩාහැලුණි. ඔහුට දුවයන්නට තිබූ එකම ආවරණය වූ පාර අද්දර තිබූ, අතුපතර විහිදා ප්‍රදෙශයම වසා ගෙන වැඩුන මහා නුග රුක පමණි. නුග රුකට ආවරණයවී, සන්සුන් මනසින් යුතුව, ධාරාණිපාත වැස්ස දෙස ඔහු බලාසිටියේය. අඩුවැඩිවන වැස්සේ බිඳෙන වැහිබිඳුවල  ශබ්දයත් සමග විසිරෙන හිරිකඩ ඉඳහිට ඔහු දෙසටත් විසිවිය. දඩාවතේ යන බල්ලෙක් දුවගියේය. මීහරක් බානක් පාර අද්දර වැටී තිබූ කෙහෙල් කොලයක් කාදමයි. ඔහු සියල්ල දෙස ඕනෑඑපාවට මෙන් අලසව බලා සිටියේය.  විශාල නුගරුකේ අනිත් පැත්තට වන්නට තවත් අයෙකු සිටින බව ඔහුට එක්වරම දැනුනි. සිහින් මල් සුවඳක් ඔහු දෙසට හමා ආවේය. සිය කුතුහලය මැඩගත නොහැකිවූ ඔහු හෙමින් හෙමින් නුග ගහ වටේ  ඇවිදින්නට විය. එක්වරම  මුහුණට මුහුණලා ඇය මුනගැසුනි. “ඕහ් ..... ඔහුට එක්වරම  කියවුනි. එය ඔහුගේ ක්‍ෂණික  ප්‍රතිචාරය විය. ඔහු පුදුමයට පත්විය. කිසිවක් සිතාගත නොහැකි  විය. එය අනපෙක්‍ෂිත හමුවීමක්බව ඔහු‍ගේ මුහුණෙන් දිස්වුනි. ගැහැණියටද යටි ගිරියෙන් කෑගැසුනමුත් ඇය හඬ පිටතට නොයවා මැඩ පවත්වා ගත්තාය.

 

“කලබලවෙන්න බයවෙන්න එපා. මම යන්නම්.” සිහිඑලවා ගත් තත්වයට පත්වූ ඔහු පැවසීය. අවqරුදු ගනනාවක් නොදැක සsට මqනගැසqන සsය බිරිද ට එසේ පැවසීම මෝඩ ක්‍රියාවක් සේ දැනුන   ඔහු තමාකලින් සිටි ස්ථානයට ගියේය.

 

මොකද මෙතන කරන්නෙ. මෙතනට ආවෙ කොහොමද.  නැවතත් ඇය අසලට ආ ඔහු ඇසීය.

ඇය ඔහුට පිළිතුරු නොදෙනු ඇතැයි ඔහු බියවිය.

වැස්ස ඇය පැවසුවාය.

ඕහ්. .. . එය විහිළුවක්සේ සිතීමට උත්සාහකළ ඔහු ඇයව සතුටු කිරීමට හඩනගා සිනාසෙන්නට විය.

වැස්ස නිසා තමයි මමත් මෙතනට ආවෙ.  ඔහු මෝඩයකු සේ පැවසීය. ඇය පිළිතුරක් නොදුන්නාය. කාලගුණය සහ වැස්ස කතාවට කදිම මාතෘකාවක් නිසා ඔහු එහිම එල්ලීගෙන හිතපු නැති වැස්සක් යැයි පැවසීය. ඔහුගේ  කතාවට  ප්‍රතිචාරයක් නොදැක්වු ඇය ඉවත බලා ගත්තාය. ඔහු තවදුරටත් කතාව ඇදගෙන යාමට උත්සාහ කළේය.

අද වහිනබව යන්තම්හරි දැනගෙනහිටියනම් මට ගෙදරට වෙලා ඉන්න තිබුන. එහෙම නැත්නම් කුඩයක් අරගෙන එන්න තිබුන.

ඇය ඔහුගේ කතාව ගැන කිසිම තැකීමක් නොකළාය. සමහරවිට ඇගේ කන් ඇහීම අඩුවෙලාද දන්නෙ නැහැ. ඔයාගෙ කන්වල දෝශයක් තියෙනවද. ඔහුට එසේ ඇසීමට සිතුනමුත් ඇය අපහසුතාවයට කේන්තියට පත්වේයැයි බියවිය.

හිත අවුල්වූ වියරු වු විට ඇයට කළනොහැකි දෙයක් නැත. අඩදබර ඇතිවූ ඒ අවසන් රැය වනතුරු ඇගේ මෙම හැකියාව පිළිබිව ඔහුට නොදැනුනි. අවරුඋු ගනනාවක ඔවුන්ගේ විවාහ ජීවිතය හැලහැප්පීම් සහ අඩදබර මැද ගෙවුනි. මේ ඉරහද යට පවතින සිඋුවන සියලු දේ පිළිබද ඔවුනගේ අදහස් පරස්පර විය.සෑම ප්‍රශ්ණයක්ම අවසන්වුයේ විසිදිය නොහැකි වු විශාල ගැටළුවකිනි. ඇතිවු ප්‍රශ්ණ කිසිවක් මගහැරිය හැකි සුළුවට තැකිය හැකි එ්වා නොවීය.  සවන්දිය යුත්තේ ලංකා ගුවන් විදුලි සේවයටද සමස්ථ ඉන්දීය ගුවන් විදුලි සේවයටද, නැරඹිය යුත්තේ ඉංග්‍රීසි චිත්‍රපටයක්ද දෙමල චිත්‍රපටයක්ද, සමන්පිච්ච මලේ සුද වැඩිද නැද්ද, රෝසමල සුන්දරද නැද්ද යනාදී ලෙස ඕනෑම දෙයක් ඔවුනට ප්‍රශ්ණයක් විය. හැම දෙයක්ම ලොකු විවාදයක් දක්වා දිග්ගැසී ඔවුනොවුන් අතර අසමගිය ඇතිකළේය.  දින ගනනාවක් යනතුරු කතානොකර ඉන්නා ඔවුන් නැවතත් යාළුවේ. එලෙස නැවත මිතුරුවන අවස්ථාවකදී ආදරය සහ මිතුදම පිළිබද රසවත් පොරොන්දු වැකි ලියූ ලේඛණයක් සකසා පුදපූජාවතාවත් කරන කාමරයේ දෙවියන් ඉදිරියේදී එහි අත්සන් තබා අඩදබර නොවන බවට පොරොන්දු වෙයි. දෙවියන් ඉදිරියේ පොරොන්දු වීම නිසා ඉදිරියේදි  ඔවුනට කිසිදු ආකාරයක ප්‍රශ්ණයක් ඇතිනොවනබවටත් දැනට පවතින සියලූම අඩදබර වල අවසානයක් ඇතිවනබවටත් දැඩි විශ්වාසයක් ඔවුන්තුල විය. නමුත් එයට වැඩි ආයුෂ නොවීය. පැය විසිහතරක් ගෙවීයාමටත් පලමුව කැඩුනු පොරොන්දුව වූයේ මින්පසු අප අතර රණ්ඩුසරුවල් නැත යන ඔවුන් අත්සන් කළ ලියවිල්ලේ වූ පළමු වැකියයි.  අනෙකුත් සියලුම පොරොන්දුවලින්ද කිසිදෙයක් ඉටුවූයේ නැත. ගෙදර වියදම්, කෑම පිළිබිද විවේචන, අයවැය පිළිබද සාකච්ඡා, නැන්දම්මා මාමණ්ඩි නෑනලා මස්සිනාල ගැන කතාබහ ආදී විවධ කරුණු පිළිබද පොරොන්දු බිදවැටුනි.

 

වැස්සට අසqව ඇය දැන් තනsව සිටීම ගැන ඔහqට සතුටක් ඇතsවිය.   ඇයව එලියට දමා ගෙයි දොර වැසූ එ් රාත්‍රියෙන් පසු ඇය ගැන කිසිම ආරංචියක් ඔහුට නොලැබුනි. එය ඉතා දිගු කාලයක් සේ ඔහුට දැනුනි. සුපුරුදු ලෙසම කෑම පිලිබදව එම අන්තිම දිනයේ ඔවුන් අතර බහින්බස්වීම ඇතිවුනි. ඇය ගෙදරින් පිටවයනබවට තර් ඡනය කළවිට එහෙනම් යනලෙස පවසා ඔහු දොර ඇරීය. මහ රෑ ගනඅඳුරෙම ඇය ගෙදරින් පිටවිය. ඇය නැවත එතැයි  ඔහු දිගුකලක් දොර අගුලු නොදමා තැබූමුත් ඇය ආපසු නොආවාය.

 

ඔයාව ආයෙ මුනගැහෙයි දකියි කියල මම හිතුවෙ නෑ. ඔහු පැවසුවේය.

මම ගිහින් ගගට පනී, පන නහ ගනී කියල හිතුවද? ඇය පිළිතිරු දුන්නාය.

ඔව් මම බයවුනා එහෙම දෙයක් වෙයි කියල. 

අහල පහල ලිංවල, පොකුණූවල මාව හොයල බැලුවද ?.

එහෙම නැත්නම් ගගේ ඇලේ. ඔහුද යමක් එකතු කළේය.  ඇත්තටම මම එහෙම සෙව්වෙ නෑ.

ඔබට එ්වගේ අවශ්‍යතාවක් කැක්කුමක් තිබුනනම් තමයි පුදුමෙ.  ඇය කීවාය.

කොහොමහරි ඔයා ගගේ පැන්නෙ නැහැ. මම ඔයාව හෙව්වෙ නැහැයි කියල කියන්නෙ කොහොමද?  ඔහු බැගෑපත්හඩින් කීවේය.

ඔයාට හිතක් පපුවක් නැහැයි කියන එක එ්කෙන්ම තේරෙනවා. ඇය කේන්තියෙන් පැවසුවාය.

ඔයා හරිම අසාධාරණයි ඔහු කීවේය.

අනේ දෙවsයනේ. මට චරsත සහතsක දෙන්නත් පටන්අරගෙනද එ් පාර. මගේ කරුමෙටම තමයs වැස්ස පටන්අරන් මට මේ ගහයටටම  එන්න වqනේ. ඇය කීවාය.

මට හිතෙන්න වැස්ස ආශිර් වාදයක්. අපි දෙන්නව නැවත මුනගැහුනා. මෙච්චර කාලයක් ඔයා මොනවද කළේ කියල මට දැනගන්න පුලුවන්ද.

මම උත්තර දෙන්න ඕනද එ්කට.  ඇය කීවාය.  කතාකළ විලාශය අනුව ඇයතුල තමා ගැන යම් හැගීමක් ඇතිබව හැගුනෙන්  ඔහුට සතුටක් ඇතිවිය. ආපසු ඔහු ලගට එන ලෙස ඇගේ හිත හැදීමට පුලුවන්ද. නැවත එන ලෙස කීමට දිව නැමුනමුත් ඔහු කියන්නට ආ දෙය ගිලගත්තේය.

මට වෙච්චදේ ගැන ඔයාට ගානක්නැද්ද? මගේ පැත්තෙන් කතාව අහන්න ඔයාට ඕනකමක් නැද්ද? පහුගිය මාසවල මම මොනවද කලේ කියල දැනගන්න කැමති නැද්ද? ඔහු ඇසුවේය.

පිළතුරු නොදුන් ඇය තවතවත් දරුණqවන Odරාණsපාත වැස්ස දෙස බලා සsටියාය.

සුලං හමන දිසාව හදිසියේම වෙනස්වීමත් සමගම විසිවුන වැහිවතුර ඇගේ මුහුණ පුරා විසිරුණි. එය ඔහුගේ ලේන්සුව ඇයට දීමට ලැබුන අවස්තාවක් කරගැනීමට සිතු ඔහු ඇය වෙතට ලන්විය.

මාගැන කරදර වෙන්න එපා. මදක් ඉවතට ගිය ඇය කෑගැසුවාය.

නුග ගසේ අත්තකින් බේරුන වතුර බිඳු කිහිපයක් ඇගේ හිසට වැටුනි.

ඔයා තෙමෙනවා. ඔයා කිසිම තේරුමක් නැතුව  තෙතබරි වෙනව. මෙතනට එන්න. මෙතන තෙමෙනව අඩුයි. මම එහා පැත්තට යන්නම්. ඔහු ඇය දෙසට ඇගිල්ල දිගුකර කලබලයෙන් සහ නොඉවසිල්ලෙන්  පැවසීය. ඇය ගැන ඔහු දක්වන මෙම උනන්දුව නිසා ඇගේ සිත වෙනස්වනු ඇතැයි ඔහු සිතීය.

ඔයා මාගැන කරදර වෙන්න අවශ්‍ය නැහැයි පැවසු ඇය පෙනකැටි විසුරුවමින්  පාරට ඇදහැලෙන මහවැස්ස දෙසම නොසැලී බලාසිටියාය.

මම  ගිහින් ටැක්සියක් හරි කුඩයක් හරි අරගෙන එන්නද?  ඔහු ඇසීය.

ඔහු දෙස යන්තමින් බැලූ ඇය ඉවත බලා ගත්තාය. ඔහු දිගටම ඇයට කතා කළේය.

මම ඔයාගෙ සෙල්ලම් බඩුවක් කියල හිතුවද? ඇය ඇසුවාය.

ඇයි සෙල්ලම් බඩු ගැන කතාකරන්නෙ. මම එහෙම දෙයක් කිව්වෙ නැහැනෙ.

ඕන වෙලාවට ලගට ගන්නයි එපා වුනාම එලියට විසිකරන්නයි පුලුවන් කියලද ඔයා හිතන්නෙ. සෙල්ලම් බඩුවලට විතරයි එහෙම සලකන්නෙ. ඇය කීවාය.

මම ඔයාට යන්න කියල කවදාවත් කිව්වෙ නෑ.

ඔයා කියන කිසිම දෙයක් මට ආයෙ අහන්න අවශ්‍ය නෑ.  ඇය කීවාය.

මම එ් ගැන කොයිරම් කණගාටු වෙනවද කියල කියන්න වචන නෑ ඔහු කීවේය.

වෙන්න පුලුවන්.එ් වුනට එ්ක ගිහින් වෙන කාටහරි කියන්න.   

එ්වගේ දෙයක් කියන්න මට වෙන කවිරුවත් ඇත්තෙ නෑ.  ඔහු නැවතත් කීවේය.

ඒක ඔයාගෙ ප්‍රශ්ණයක්. එහෙම නේද. මට එ්ගැන කිසිම ගානක් නෑ. ඇය කීවාය.

ඔයාට හිතක් පපුවක් නැද්ද. ඔහු ආයාචනය කළේය.

මම කිව්වනෙ සමාවෙන්න කියල. මාව විශ්වාස කරන්න. මම දැන් වෙනස් මිනිහෙක්. ඔහු කියාගෙන ගියේය.

මමත් වෙනස්. මම ඉස්සර හිටිය කෙනා නොවෙයි. මම දැන් අනුන්ගෙන් කිසිදෙයක් බලාපොරොත්තුවෙන්නෙවත්, අනුන්මත යැපෙන්නෙවත් නෑ. මම දැන් කිසිදෙයකින් සැලෙන්නෙ නෑ. ඇය කීවාය.

ඔයා දැන් කරන්නෙ මොනවද කියල කියන්න පුලුවන්ද.  ඔහු නැවතත් ආයාචනය කළේය.  ඇය හිස වැනුවාය.

කිහිපදෙනෙක් කිව්ව ඔයා දැන් පහත්කුලවල අයකරන රැකියාවල් කරනව කියල. බලන්න මම ඔයා ගැන සෙවිල්ලෙන් හිටිය කියල තේරෙනවනෙ.  

ඇය කිසිවක් නොකීවාය.

ඔයා දිගටම ජීවත්වුනේ මේ කිට්ටුවද නැත්නම්....එය ඇය ජීවත්වන ප්‍රදේශය දැනගැනීමට කළ උත්සාහයක් විය.

වැස්ස දෙස බැලූ ඇය ඉන්පසු ඔහු දෙස හැරී නොරිස්සුම් බැල්මක් හෙලුවාය.

හරි හරි මම කිව්වෙ නැහැනෙ වහින්න කියල. එ් වුනාට දැන් අපි දෙන්නටම එකතුවෙලා වැස්සට මුහුණ දෙන්න වෙලා. ඔහු කීවේය.

එහෙම අවශ්‍ය නෑ. කිසිමදේකට දැන් මාව නවත්තන්න බෑ. එසේ කී ඇය පාරට පැන මහවැස්සේම දුවන්නට විය.

නවතින්න. යන්නඑපා. මම පොරොන්දුවෙනව ආයෙ කතාකරන්නෙ නෑ කියල. ආපහු එන්න. තෙමෙන්න එපා. ඔහු බැගෑපත්විය.

ඇය වැහිබිඳු අතරේ නොපෙනී ගියාය.

 

ඉන්දියානු ලේඛක ආර්. කේ. නාරායන් ගේ The Shelter කෙටිකතාවේ පරිවර් තනයකි.

 ආදරිය

ඔමරි හිනාවට ආලෙ බඳිනවා

ලස්සන නුඹ ලඟ හිත නවතිනවා

ඉඟි බිඟි බැල්මට මසිත සැලෙනවා

සිහිනෙන් මම නුඹෙ දෙතොල් සිඹිනවා

 

හැරී බලනවා කැකිරි පලනවා

රවා බලනවා නොපෙනි යනවා

නුඹෙ හැඩරුව දැක සිහිසුන් වෙනවා

නුඹ මා රවටනවාද සිතෙනවා

 

සිදාදියෙන් සිටු කුමරෙක් එනවා

උඡාරුවට නුඹ කැන්දන් යනවා

තනියම බැඳි පෙමෙ දුක උහුලනවා

නුඹ රුව හදවතේ ඇඳි තියෙනවා

 

 නීල ගුවන් ගැබ

නිල්වන් දිය රල

හමනා මදනල

සොදුරුය දියදම

මා ආ මාවත

එලිය කරන්නට

මට මග පෙන්වු

පහන් ටැඹයි නුඹ

නුඹ පෙනෙනා ඉම

නැවතී නිසලව

නුඹ දෙස බලමින්

ගිමන් හරිමි මම

මතුයම් දවසක

සෙනෙහෙ ලබන්නට

පහන් ටැඹේ

ආලෝකය වන්නට

 නත්තලට ආ අමුත්තා

 

තවමත් නත්තලට පෙරදින සවස්කාලය වුවත් රාත්‍රියට එලඹෙන නත්තලට සූදානම් වෙමින් රුසියාවේ කුඩා ගම්මානයක කඩ සාප්පුවල සහ ගෙවල්වල විදුලි පහන් එකනෙක දැල්විම ආරම්බවි ඇත. ටික වෙලාවක් පැවති හිම පතනයද අවසන් විය. එලිමහනේ සිටි ළමුන් ඉක්මනින්ම ගෙවල් ඇතුලට රිංගා ගත්තේය. සිනාවන් සහ කසුකුසු හඬවල් පමණක් වැසුණු දොර ඡනෙල් පියන් අස්සෙන් ඇසෙන්නට විය.

ගම්මානයේ සපත්තු මහන්නාවු මහලු පපා පානොව් සිය කඩයෙන් එලියට ඇවිත් අවසන් වතාවටත් අවට සිසාරා බැලීය. සතුටින් ඉපිල ගිය හඬවල්, දීප්තිමත් එලිය විහිදුවන විදුලි බල්බ, නත්තලට පිලියෙල කරන්නාවු කෑම වල නහය දනවන නමුත් කටට කෙල උනන සුවඳ, ඔහුව අතීතය කරා රැගෙන ගියේය. බිරිඳ ඡීවත්ව සිටියදි සහ දරුවන් තමා සමග සිටියදි තම නිවසේ තිබු නත්තල් සිරියාව ඔහුට සිහවිය. දැන් ඔවුන් කිසිවෙක් නැත. පපා පානොව් පමණක් තනිවි ඇත. පැලඳ සිටි කණ්ණාඩියේ අඬුදෙක අතරින් පෙනෙන රැලිගැසුනු දෙකම්මුල් සහිත මුහුණේ නිතරම දකින සිනහව මැකිගොස් ඔහුගේ මුහුණ දුකින් බරවිය.

දැඩි අදිටනින් යුතුව නැවතත් කඩය ඇතුලට ගිය ඔහු දොර ඡනෙල් පියන් වසා දමා කෝපි කේතලය රත්වීම සඳහා අඟුරු උදුන මත තැබීය. ඉන්පසු දිගු සුසුමක් හෙලමින් හාන්සි පුටුවේ හාන්සි විය. පපා පානොව් පුරුද්දක් ලෙස කියවන්නේ නැත. එහෙත් අද ඔහු නිවසේ තිබු ඉතාමත් පරණ බයිබලය ගෙන පිටු පෙරලමින් අකුරු පේලි අතර ඇඟිලි යවමින් කියවන්නට විය. බයිබලයේ කතා ඔහු නැවත කියවන්නට විය. මේරි සහ ඡෝෂප් බෙත්ලෙහෙම බලා යන ගමනේදි විඩාවට පත්වු අයුරු, නවතැන් පොලේ නැවතීම සඳහා කාමරයක් නොමැති වීම නිසා මේරිගේ කුඩා බිළිඳා ගවලෙනේ ඉපදුන හැටි ඔහු කියවුයේය.

අනේ දෙවියනේ දෙවියනේ ඔවුන් මෙහේ ආවානම් මම ඔවුනට මගේ ඇඳ දෙනවා. මගේ අණ්ඩ දැමූ පොරවණය බිළිඳාට පොරවා ඔහුව උණුසුම් කරනවා. කියමින්  දුකට පත්වු  පපා පානොව් කෑගසන්නට විය.

ඉතාමත් අගනා තෑගි රැගෙන ඡේසු බිළිඳාව බැලීමට පැමිණි ණැනවත් මිනිසුන් ගැන ඔහු කියවීය. පපා පානොව් ගේ මුහුණ එල්ලා වැටුණි. ඔහුට දෙන්න කිසිම වටිනා තෑග්ගක් මා ලඟ නැහැ. ඔහුගේ සිතට දුකක් ඇතිවිය.

ඔහුගේ මුහුණ නැවතත් ප්‍රීතියෙන් ඉපිලිණි. බයිබලය පසෙක තැබූ ඔහු පුටුවෙන් නැගිට තම කුඩා කාමරයේ වු රාක්කය උඩට අත දිගුකලේය. දුවිල්ලෙන් වැසුණු කුඩා පෙට්ටියක් ගත් ඔහු එය විවෘත කළේය. පෙට්ටිය තුල වුයේ වටිනා හම් වලින් නිමවු ඉතා අගනා කුඩා සපත්තු දෙකකි. පපා පානොව් සතටින් සිනාවිය. තමාට මතක ඇති කාලයකදි හැදූ හොඳම සපත්තු කුට්ටමකි. මම මේ සපත්තු දෙක ඔහුට තෑගි දෙනවා. එසේ තීරණය කළ ඔහු සපත්තු දෙක පරිස්සමෙන් පසෙකින් තබා නැවතත් හාන්සි පුටුවේ ඇලවුනි.

ඔහුට විඩාබර දැනෙන්නට විය. තවදුරටත් කියවාගෙන යනවිට නිදිමත ඇතිවන්නට විය. පොතේ අකුරු තම දෑස් ඉදිරියේ නටනවා මෙන් ඔහුට පෙනෙන්නට වු නිසා ඔහු මිනිත්තුවකට දෑස් පියාගත්තේය. ටිකවෙලාවක් යන්නට පෙර පපා පානොව් දැඩි නින්දට වැටුනි.

ඔහුට සිහින පෙනෙන්නට විය. තම කාමරයේ කවුරුන් හෝ සිටිනවා ඔහුට පෙනුනි. අමුත්තා කවුදැයි එක්වරම ඔහුට දැනුනි. ඡේසු තුමා.

පපා පානොව් ඔබ ප්‍රාර්ථනා කලා කවදා හෝ මාව දැකගන්න පුලුවන්වෙයි කියල. ඡේසු තුමා මෘදු හඬින් කාරුණිකව පැවසීය.

හෙට මාව බලාපොරොත්තුවන්න. හෙට නත්තල් දවසෙ මම ඔබව මුණගැසීමට එන්නම්. හොඳින් විමසිල්ලෙන් ඉන්න. මම ආවත් මම කවුද කියල ඔබට කියන්නෙ නෑ.

 

පපා පානොව් අවදිවන විට ඈතින් නත්තල් සීනු නාද ඔහුට ඇසුනේය. ඡනෙල් කවුලු අතරින් යාන්තමින් එලිය වැටෙන්නට විය. මගේ ආත්මයට ආශිර්වාද වේවා. පපා පානොව් තමාටම කියාගත්තේය. අද නත්තල්.

නැගිට ගත් ඔහු අතපය දිගහැර හිරි ඇරගත්තේය. සිහිනය මතක් වි ඔහුගේ මුහුණ ප්‍රීතියෙන් ඉපිලෙන්නට විය. මේ නත්තල වැදගත් විශේශිත නත්තලක්. අද ඡේසු තුමා මාව මුණගැහෙන්න එනවා. උන්වහන්සේ මොන වගේ පෙනුමකින් එයිද. පලමුවෙනි නත්තලේ මෙන් බිලිඳෙක්, හොඳින් වැඩුනු පුරුෂයෙක්, වඩුවෙක්, මහ රඡ කෙනෙක්, දෙවියන්වහන්සේගේ පුත්‍රයා. අද දවස පුරාම විමසිල්ලෙන් සිටිය යුතුයි. එතකොට එතුමා මොන විදිහට ආවත් අඳුනගන්න පුලුවන්.

නත්තල් දින උදේ බීම සඳහා විශේශ කෝපි කේතලයක් උදුන මත තැබු පපා පානොව් ඡනෙල් තිරය ඔසවා ඡනේලය තුලින් අවට බැලීය. පාරවල් පාලුවට ගොස් ඇත. පාර අතුගාන්නා හැර වෙන කිසිම කෙනෙක් තවමත් එලියට බැස නැත. පාර අතුගාන්නාගේ විඩාබර සහ අපිරිසිදු පෙනුම පුදුමයක් නොවේ. කවුද කැමති නත්තල් දවසේ වැඩකරන්න. ඒ මදිවට උදේම  අයිස් මිදෙන්නාක් වැනි  කර්කෂ හීතලේ.

පපා පානොව් කඩයේ දොර විවෘත කළේය. ශිතල වාතය ඇතුලට ගලා ආවේය.

ඇතුලට එන්න. ඔහු වීදිය හරහා ඇසෙන සේ කෑ ගැසීය.

එන්න ඇවිත් ඇඟ උණුසුම් වෙන්න උණු කෝපි කෝප්පයක් බොන්න.

තම සවන් අදහාගත නොහැකි සේ පුදුමයට පත්වුනු පාර අතුගාන්නා හිස ඔසවා බැලීය. ඉදල ඉවතලා ශිතලෙන් මිදී උණුසුම තියෙන කාමරයකට යන්න කවුද අකැමති. පාර අතුගාන්නාගේ පරණ කිලිටි ගොරෝසු ඇඳුම උදුනේ රශ්නයෙන් උණුසුම් වන්නට විය. කෝපි කෝප්පය බොන අතර ඔහු තම දෑත් කෝපි කෝප්පය වටා තදකරගෙන උණුසුම් කරන්නට විය.

පපා පානොව් පාර අතුගාන්නාගේ හැසිරීම  දෙස සතුටින් බලා සිටියේය. ඒ අතරතුර විශේශිත අමුත්තා මග හැරේ යැයි බියෙන් වරින්වර ඡනේලය දෙසින් පාර බැලිමටද අමතක නොකලේය.

කාව හරි බලාපොරොත්තුවෙන්ද ඉන්නෙ. පාර අතුගාන්නා ඇසීය. තමා දුටු සිහිනය ගැන පපා පානොව් පාර අතුගාන්නාට පැවසීය.

මම හිතනව ඔහු එයි කියල. පාර අතුගාන්නා පැවසීය.

මම කිසිදාක බලාපොරොත්තු නොවුන ආකරයක නත්තල්  ප්‍රීතියක් ඔබ අද මට ලබාදුන්නා. ඔබේ සිහිනය සැබෑවියයුතුයි. එසේ පැවසු පාර අතුගාන්නා මද සිනාවක් පෑවේය.

පාර අතුගාන්නා ගියපසු පපා පානොව් ආහාරය සඳහා ගෝව සුප් එකක් පිලියෙළ  කරන්නට විය. නැවතත් දොරවෙත ගිය ඔහු වීදිය සිසාරා බැලීය. කිසිවෙක් පෙනෙන්නට නැත. ඔහු වැරදිය. ඔහුට හරිහැටි පෙනුනේ නැත. කවුරුන් හෝ ඇවිදගෙන එයි.

තරුණියක් සාප්පුවල සහ ගෙවල්වල බිත්ති අල්ලමින් අපහසුවෙන් සහ නිහඬව ඇවිදගෙන එයි. ටික වෙලාවක් යනතුරු ඔහුට ඇයව පෙනුනේ නැත. විඩාබර පෙනුමෙන් යුත් ඇය යමක් ඔසවාගෙන එයි. ඇය ලංවෙනවාත් සමගම ඇය ඔසවාගගෙන එන්නේ තුනී සළුවක ඔතන ලද බිලිඳෙක් බව ඔහුට පෙනුනි. ඇගේ මුහුණේ වුයේ ඉතාමත් දුක්බර පෙනුමකි. බිළිඳාගේ මුහුණද ශිතලට සහ බඩගින්නෙන් මලානික වි ඇත. පපා පානොව් ගේ හදවත උණුවිය.

ඇතුලට එනවද. ඔවුන් එන දෙසට පියනගමින් ඔහු ඇසීය.

ඔබ දෙන්නාටම උණුසුම සහ විවේකය අවශ්‍යයි.

තරුණ මව ඇයව ගෙතුලට කැඳවාගෙන ගොස් හාන්සි පුටුවේ වාඩිකරවීම සඳහා ඔහුට ඉඩදුන්නාය. ඇය දිගු සුසුමක් හෙලා සිත සැහැල්ලු කරගත්තාය.

මම දරුවට කිරි ටිකක් උණුකරන්නම්. පපා පානොව් පැවසීය.

මටත් මගේම දරුවො හිටිය. ඔබ කැමති නම් මම දරුවට කිරි පොවන්නම්.

කිරි ටික ගත් ඔහු හැන්දක් ගෙන දරුවාට ඉතාමත් ප්‍රවේසමෙන් කිරි පොවන්නට විය. ඒ අතරම දරුවාගේ කුඩා දෙපා උදුන දෙසට ලංකර උණුසුම් කරන්නට විය.

දරුවට සපත්තු අවශ්‍යයි. ඔහු පැවසීය

සපත්තුගන්න මා ලඟ සල්ලි නැ. ගෙදරට ආදායමක් ගේන්න මට සැමියෙක් නෑ. මම කුලී වැඩක් සොයාගෙන අල්ලපුගමට යන ගමන්. තරුණ මව පැවසිය.

පපා පානොව් එක්වරම යමක් සිහිවිය. පෙරදා රැයේ එලියට ගෙන බැලු සපත්තු දෙක ඔහුට මතක්විය. නමුත් එම සපත්තු දෙක තියාගත්තේ ඡේසුස් වහන්සේට. නැවතත් කුඩා දරුවාගේ ශීතල සිඟිති දෙපා දෙස බැලු ඔහු හිත හදාගත්තේය.

මේ සපත්තු දෙක දරුවට දාල බලන්න. දරුවා සහ සපත්තු දෙක තරුණ මවට දෙනගමන් ඔහු කීවේය. ලස්සන කුඩා සපත්තු දෙක දරුවාට හරියටම ගැලපුණි. තරුණිය සතුටින් සිනාසුන අතර දරුවාද අශාවෙන් ශබ්ද නගන්නට විය.

ඔබ අපට ඉතාමත් කාරුණික වුනා. ඔබේ නත්තල් පැතුම් ඉටුවේවා. දරුවාත් රැගෙන පිටව යාමට නැගිටනගමන් ඇය පැවසුවාය.

නමුත් තමාගේ විශේශිත නත්තල් පැතුම ඉටුවේදැයි පපා පානොව්  ගේ සිතේ වූයේ දෙගිඩියාවකි. සමහරවිට අමුත්තාව මගහැරෙන්න ඇති. ඔහු සිතුවේය. ඔහු නොඉවසිල්ලෙන් වීදියෙ එහා මෙහා බලන්නට විය. වීදියේ මිනිසුන් ගොඩක් සිටියත් ඒ සියල්ලන්ම ඔහු හොඳින් දන්නා හඳුනන අය. අසල්වැසියන් තම තමන්ගේ නැදැයන් හිතවතුන් හමුවීමට යයි. සියලුදෙනාම හිස සලා සිනහවී සුබ නත්තලක් වේවායැයි ඔහුට සුබ පැතීය.

 

දෙවියනේ හිඟන්නන්. හනිහනිකට ගේ ඇතුලට දුවගිය පපා පානොව් ඔවුන්ට උණු සුප් සහ පාන් ලබාදුන්නේය. තමාගේ විශේශිත අමුත්තා මගහැරේයැයි බියෙන් නැවතත් ඉක්මනටම එලියට ආවේය.

 

ටිකවෙලාවකට පසු නැවතත් දොරවෙත ගිය පපා පානොව් වීදිය සිසාරා බැලූ මුත් මේ වනවිට මගහැරුණු කෙනෙක් නැත. බොහෝ දෙනෙක් නිවෙස් බලා ගොස් ඇත. ඔහු සෙමින් සෙමින් තම කාමරය වෙත ගමන් කලේය. ඡනෙල් තිර වසා දොරඡනේල් වසා දැමීය. වෙහෙසට පත්වුවාවත් මෙන් හාන්සි පුටුවේ දිග ඇදුනේය. ඒක ඇත්තටම හීනයක් විතරයි. ඡේසුස් වහන්සේ ආවේ නැ.

කාමරයේ සිටින්නේ තමා පමණක් නොවන බව ඔහුට එක්වරම දැනුණි. මෙය සිහිනයක් විය නොහැක. තමා සිටින්නේ අවදියෙන්ය. පලමුවෙන්ම ඔහුට පෙනුනේ අද දවසේ තමන් හමුවීමට පැමිණි මිනිසුන් පේලියක් සේ සිටින අයුරුය. මහලු පාර අතුගාන්නා, තරුණ මව සහ බිළිඳා, ඔහු කන්න බොන්න දුන් හිඟන්නන් ඔහුට පෙනුනි.

ඔබ මාව දැක්කෙ නැද්ද පපා පානොව්. ඔවුන් ඔහු පසුකරයනවිට කොඳුරන්නට විය.

ඔබලා කවුද ඔහු ආවේගයෙන් මෙන් කෑගැසීය.

එවිටම වෙනත් කෙනෙකු උත්තර දෙනවාක් මෙන් ඔහුට ඇසුණි. ඔහුට සිහිනෙන් කතාකල හඬ ඡේසුස් වහන්සේගේ හඬ.

මම කුසගින්නේ සිටින විට ඔබ මට කෑම දුන්නා. මම ඇඳුම් නැතිව ඉන්නවිට ඔබ මාව ඇඳුමෙන් සැරසුවා. මම ශීතලෙන් සිටින විට ඔබ මට උණුසුම දුන්නා.

ඔහු පැවසීය.

ඔබ කරුණාවෙන් පිළිගත්ත සහ උදව්කල සියලු අයගේ වේශයෙන් අද මම ඔබ වෙත ආවා.

සැණකින් සියල්ල නිසලව නිශ්ශබ්ද විය. ඔරලෝසුවේ ටික් ටික් හඬ පමණක් ඇසෙන්නට විය. සාමයෙන් සහ සතුටින් කාමරය පිරි ඉතිරියන්නට විය. පපා පානොව් සින්දු කියමින් සිනහවෙමින් නටමින් ප්‍රීතිවෙන තෙක්ම සාමයෙන් සතුටින් ඔහුගේ හදවත ඉපිලගියේය.

 

එහෙනම් ඔහු මාව බලන්න ආවා. ඔහු කීවේ එපමණකි.

 

 

රුසියානු ලේඛක  ලියෝ තෝල්ස්තෝයි ගේ Papa Panov's Special Christmas කෙටිකතාවේ පරිවර්තනයකි.

සිංහලට පරිවර් තනය කළේ ඡගත් රූපසිංහ